Leiderschap vereist meer dan alleen strategisch denken en besluitvaardigheid; het vereist een scherp vermogen om emoties te reguleren. Emotieregulatie verwijst naar het proces van het herkennen, begrijpen en beheersen van iemands emoties om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden en de gewenste resultaten te bereiken. Het beheersen van deze vaardigheid kan het verschil zijn tussen succes en falen in leiderschapsrollen.
Emotieregulatie en leiderschapsprestaties
De hoge mate van complexiteit en onzekerheid in organisatorische omgevingen maakt het noodzakelijk dat leiders hun emoties effectief reguleren om met negatieve gebeurtenissen om te gaan, betere relaties tussen leider en leden tot stand te brengen en werkprestaties te vergemakkelijken (George, 2000; Ashkanasy en Humphrey, 2011; Humphrey, 2012; Haver et al., 2013). Connelly et al. (2014) identificeren verschillende emotie-relevante leiderschapsdomeinen, zoals conflictoplossing, inspirerende motivatie en ethische besluitvorming, die een goede emotieregulatie vereisen. Leiders moeten in staat zijn hun emoties te beheersen om kalm te blijven tijdens crises, enthousiasme te tonen voor een nieuwe visie of teleurstelling te uiten wanneer de prestaties achterblijven.
Strategieën voor emotieregulatie
Emotieregulatie omvat zowel het opwaarts reguleren van positieve emoties als het neerwaarts reguleren van negatieve emoties, afhankelijk van de situatie. Gross (1998) definieert twee brede strategieën: antecedentgerichte regulatie, waarbij factoren worden gewijzigd die aan emotionele reacties voorafgaan, en responsgerichte regulatie, waarbij emotionele reacties worden gemanaged nadat ze hebben plaatsgevonden.
Antecedentgerichte strategieën, zoals het stellen van duidelijke verwachtingen, het geven van feedback en het bevorderen van een ondersteunende omgeving, kunnen leiders helpen hun emoties proactief te beheersen (Seo & Ilies, 2009). Reactiegerichte strategieën, zoals cognitieve herwaardering en onderdrukking, kunnen leiders helpen hun emotionele expressies in het moment te reguleren (Gross & John, 2003).
Zelfbewustzijn en emotieregulatie
Zelfbewustzijn en het beoefenen van zelfreflectie zijn essentieel voor leiders om hun emoties effectief te reguleren. Zoals Ekman (2003) opmerkte, zijn leiders die beter zijn afgestemd op hun eigen emotionele gemoedstoestand en triggers, beter in staat om constructief in plaats van impulsief te reageren. Het vermogen om te pauzeren, je interne ervaringen te onderzoeken en een passend antwoord te kiezen, is een kenmerk van emotionele intelligentie.
Zelfreflectie stelt leiders ook in staat inzicht te verkrijgen in hun waarden, sterke punten en groeigebieden terwijl ze door complexe situaties navigeren (George, 2000). Door zich bezig te houden met oefeningen zoals mindfulness-meditatie, het bijhouden van een dagboek of het proactief vragen om feedback van anderen, een therapeut of een coach, kunnen leiders hun zelfbewustzijn vergroten. Deze verdiepte zelfkennis vormt een basis voor authentiek leiderschap.
Conclusie
In de snelle en onvoorspelbare zakenwereld van vandaag is emotieregulatie een fundamenteel aspect van effectief leiderschap. Door het vermogen te beheersen om hun eigen emoties en die van anderen te herkennen, begrijpen en beheersen, kunnen leiders vertrouwen wekken, veerkracht bevorderen en uitdagingen met moed en gratie het hoofd bieden.
Referenties:
Ashkanasy, N. M., & Humphrey, R. H. (2011). Current emotion research in organizational behavior. Emotion Review, 3(2), 214-224.
Connelly, S., Gaddis, B., & Helton-Fauth, W. (2014). A closer look at the role of emotions in transformational and charismatic leadership theory. In C. E. J. Härtel, N. M. Ashkanasy, & W. J. Zerbe (Eds.), New ways of studying emotions in organizations (pp. 299–334). Emerald Group Publishing Limited.
Ekman, P. (2003). Emotions revealed: Recognizing faces and feelings to improve communication and emotional life. Times Books.
George, J. M. (2000). Emotions and leadership: The role of emotional intelligence. Human Relations, 53(8), 1027–1055.
Gross, J. J. (1998). The emerging field of emotion regulation: An integrative review. Review of General Psychology, 2(3), 271–299.
Gross, J. J., & John, O. P. (2003). Individual differences in two emotion regulation processes: Implications for affect, relationships, and well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 85(2), 348–362.
Haver, A., Akerjordet, K., & Furunes, T. (2013). Emotion regulation and its implications for leadership: An integrative review and future research agenda. Journal of Leadership & Organizational Studies, 20(3), 287-303.
Humphrey, R. H. (2012). How do leaders use emotional labor? Journal of Organizational Behavior, 33(5), 740-744.
Seo, M.-G., & Ilies, R. (2009). The role of self-efficacy, goal, and affect in dynamic motivational self-regulation. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 109(2), 120–133.
